Fred van der Wal

DIVERSE BOEK TITELS

VERS VAN DE PERS, NIET PERVERS! VERHALEN/GEDICHTEN VERZAMELBUNDEL F.V.D.WAL E.A.!
Geplaatst op 22 mei 2011 door fredvdwal    

VERS VAN DE PERS… MAAR NOOIT PERVERS !  

AUTEUR MET ZIJN NIEUWE VERHALEN/GEDICHTEN

VERZAMELBUNDEL, UITG. WRITEHISTORY, BELGIË

NEGEN BOEKEN TUSSEN 2009 EN 2011 WAAR FRED VAN DER WAL IN FIGUREERT!

Januari 2009 kwam “Schrijversblokkade”, de eerste 181 paginas A4 bundel verhalen van Fred van der Wal uit bij Uitg. World Wide Association Of Writers, België

Februari 2009 bij uitg. Francastic een verzameling reproducties in boekvorm van Nederlandse kunste naars waar hij deel van uit maakt.

Augustus 2009 powezieverzamelbundel “Tegenlicht” bij Uitg. Writeshistory, België

Augustus 2009 Jubileumboek Nederlandse Kring Van Tekenaars

Okt. 2010 “Bitterkoekjes”, bij Uitg. Writeshistory, België

Maart 2011 “A black page in Art”, tekeningen Fred van der Wal, in eigen beheer

April 2011 “Staat de verwarming aan?” bij Uitg. Writeshistory, België

April 2011 “Strooptocht op kousenvoeten” bij Uitg. Writeshistory, België

In voorbereiding:

Aug. 2011 Het jaar dat de jasmijn twee maal bloeide, uitg. Uniboek

Fred van der Wal schreef van kindsbeen af verhalen. Hij onderhoudt 4 weblogs (o.a. Volkskrantblog van 2006-2011) met verhalen, fotos, jeugdherinneringen en reproducties van eigen werk. Het vroege werk van 1959-1967, verhalen, collages, schilderijen en tekeningen werd door zijn opvoeders vernietigd toen hij voor de kunst het huis mei 1967 uit werd gezet zonder een rooie cent uit de Heemsteedse villa met een rijksdaalder op zak op de bonne fooi naar Amsterdam trok waar hij 10 jaar tevoren uit was vertrokken.
Bij de in 1981 gestichte brand in zijn atelier in Amsterdam oud west ging een groot aantal collages, tekeningen, auqarellen en een kostbare designbank verloren. Toevallig was de artiest deze dag af wezig.
Inmiddels hield onze onstuitbare artiest tussen 1966 en 2011 meer dan 340 groeps- en eenmans tentoonstellingen. Twijfel aan zijn kwaliteiten kent onze bevlogen kunstenaar niet.
Hij is lid van de kunstenaarsverenigingen Arti et Amicitiae te Amsterdam sinds 1972, Pulchri Studio te Den Haag sinds 1974, Groupe Nevers in de Bourgogne sinds 2004, De Nederlandse Kring Van Tekenaars sinds 2007. Het Stedelijk Museum te Amsterdam heeft 10 werken van hem in eigendom en het ICN (Instituut Collectie Nederland) 59. Naar het prentenkabinet van het Rijksmuseum te Amsterdam zijn 13 werken uit de ICN collectie van de kunstenaar overgedragen, in de Dieuwke Bakker Collectie tenminste 2 werken en in de kwalitatief mindere AMC collectie eveneens werk vertegenwoordigd . Schilderijen en grafiek zijn aangekocht in de 70-er jaren door de NKS project comissies.

De Dieuwke Bakker Galerie Mokum Collectie kocht najaar 2005 een tekening van Fred aan voor 1500 euro, de hoogste prijs tot nu toe. Zijn door de BKR aangekochte werken dragen het kenmerk BCW (Bijzondere Culturele Waarde) en worden als cultureel erfgoed niet verkocht.
Het werk van de kunstenaar werd tusssen 1978 en 2011 geboycot door de Friese/ Groningse overheden, galeries en provinciale expositieruimtes. Een fervent tegen stander sinds 1978 van het werk van Fred van der Wal is de ex-consulent beeldende kunst drs. Huub Mous. In de jaren ’80 en ’90 was de Friese extreem linkse BBK olv Martine Bakker en de Fryske Kultuerried, maar ook de Groningse kunstschilder Henk Helmantel  en zijn manager drs. H.v.S. felle tegenstanders van het werk van onze kunstenaar. De Amsterdamse kunsthandelaar L. Brons insinueerde dat onze Fred achter de diefstal van tientallen werken van Helmantel zat, hetgeen laatst genoemde niet tegen sprak.

Fred van der Wal werd voor een aantal Noordelijke kunstenaars initiatieven en verenigingen zonder opgave van redenen geweigerd. In 2005 en 2009 werd onze kunstschilder nog geweigerd voor de Friese kunstclub Fria, een vereniging die indertijd bij hem thuis werd opgericht in 1985. In 2010 werd de kunstenaar zonder opgave van redenen geweigerd voor de Bildtse Kunstkring, de Noordelijke realisten en het Portret schildersgenootschap.

Wellicht is zijn Amsterdamse afkomst de oorzaak van de provinciale tegenwerking. De zelfbewuste kunstenaar, die door de tentoonstellings organisator Harald K. de ‘Bonte Hond van Friesland’ werd genoemd, lijkt ondanks alles toch bescheiden gebleven en lust een aardig glaasje, trekt zich dan ook op geniale wijze gaarne terug in zijn ateliers in Couloutre in de Bourgogne of in Sint Annaparochie te Friesland.

De kunstenaar onderhoudt geen contacten met Friese of Groningse kunste naars.