Subject: [Huub Mous] Nieuwe reacties kunsthistoricus Huub Mous op beeldend kunstenaar Fred van der Wal

fred van der wal
3 juni 2006 op 19:52
Huub Mous heeft een rauwe aardappel in zijn reet om op kunstmatige wijze de grote schijt storm tegen te houden omdat hij een uitgewijde anus heeft van het halen van een natte reet op zijn plestikken kantoorstoel tot aan zijn pensioen, die globberde van zijn stoel af en kreeg een publikaatsieverbod van zijn baas. Ach, arme klootzak en miskende kunstschepper!

Geplaatst door: fred van der wal | 3-6-06 om 19:42
23 juni 2006 op 14:30
…dan maak ik toch maar liever geen gebruik van de invitatie van Mous om bij hem te dineren bij kaarslicht op damast…en wat mevrouw Mous dan zou uitvreten, daar wil ik maar helemaal het zwijgen toe doen!!!

fred van der wal
9 september 2006 op 16:23
Vanaf het Pikmeer in mijn kleine wrakke roeiboot met de Zuidwester verdomme en de oliejas alweer achterste voren op waardoor ik weinig zie van het schone Friese land wil ik toch ver klaren via mijn roeptoeter over het water dat Huub Mous vaker gelijk heeft dan ongelijk in zijne dodelijke frustraties. Ja, ja, voor meneer Mous begint het op zijn leetfijd al aardig te kier en en dan kijkt hij om en ziet een vreugdeloos leven in Friesland achter zich en weet dat er geen terugkeer meer mogelijk is. Wie werkelijk Guts heeft verlaat het Friesland, meheer Mous, zoals ik en keert net als Berend Botje nimmer weerom. En dat hij een potje wil gaan liggen bokken met Johanna Schuurman daar lult de hele buurt over en er wordt al zoveel geluld in de buurt

fred van der wal
20 februari 2007 op 12:49
Ouwe rukker,
Wanneer kom je eens gezellig langs? Wel vier kratten Grolsch, twee flessen sjampie, een dozijn joints, twaalf flessen Sancerre wit meenemen ter compenstaie van de genoten gast vrijheid en vloeken of gore taal wordt hier in huis niet op prijs gesteld!
fred van der wal

marcel wiersma
2 augustus 2007 op 04:25
Haaa, Grolsch dus Fred, champagne wordt me te duur, Groet, M.

fred van der wal
8 september 2007 op 20:46
dat komt goed uit; ik vind geen reet aan champagne, wel aan Grolsch

fred van der wal
Huub Mous,
Hohohoho maar weer eens
om Kirstens wil
ik bedoel natuurlijk
om Christus wil
zal ik U nimmer meer
hard vallen
dood zwijgen
of aantijgen
maar wel het tapijt
met één ruk onder Uwe
gezalfde voeten weg trekken
dat moet toch kunnen
in artistieke kringen
U gelooft niet eens in een God
behalve in uw eigenste
diepe gedachten
maar daar is alleen
blubber te vinden
zoals in ieder mensch

Huub Mous
23 maart 2009 op 13:56
Dat is goed gezien, Fred, wat die invloed van Popper betreft. Linschoten was beïnvloed door Popper, al heeft hij in zijn boek Idolen van de psycholoog maar één keer naar Popper verwe zen. Dat was niet zo netjes, vind ik. Hij ging ook meteen dood nadat hij dit klassieke boek geschreven had. Nog geen 39 jaar oud. Ik weet niet of dat er iets mee te maken heeft, maar ook in de wetesnchap komt boontje wel eens om zijn loontje. Het boek van Linschoten heeft een hele generatie van psychologen in Nederland op een ander spoor gezet. Het was een dolk in de rug van zijn leermeester Buytendijk en toch heeft Linschoten maar één keer naar Popper verwezen. Wat dat betreft was A.D. de Groot ietsje eerlijker. Ook hij schreef een klassiek boek dat de menswetenschap in Nederland in een andere richting duwde: Methodologie (1961). Daarin verwees De Groot zes keer naar Popper. Ook niet veel, maar toch. Je moet altijd je (inspiratie)bronnen vermelden. Anders speel je vals spel. Zo is het toch?

fred van der wal
23 maart 2009 op 16:31
Ik ken de controverse Linschoten Buyten dijk en vind het nog steeds merkwaardig dat Piet Vroon grote waardering voor Buytendijk had.
Bronnen vermelden is een eerste vereiste.
Aan de andere kant is het ook wel eens aardig als testcase om de lezer naar de bronnen te laten raden.

fred van der wal
24 maart 2009 op 08:59
Buytendijk nam het niet zo nauw met zijn bronnen en citeerde er op los waarbij het onduidelijk was wat uit zijn eigen snotkoker kwam en wat niet

Date: Fri, 3 Apr 2009

Reactie Huub Mous:

Zeg Fred, ik zie dat je je nog niet bij Keunstwurk hebt aangemeld. Je bent toch niet bang om afgewezen te worden vanwege je gebrek aan beeldende kwaliteit?

Date: Fri, 4 Apr 2009

Ja Huub
Je hebt me gelijk door als psiegologies angehauchte kunst und kultur je oordeel uit te brengen ouwe krokeledokus
ik ben doodsbang voor Friese Fria kunstenaars met hun aan- en inhang, doods- en doodsbang, voel je de schopstoel onder je bips niet trillen als een espenblad door mijn aanval van de senuwe-bibberitis op jouw mail en mijn afwijzing door de bevoegde instanties....brrrrr, ik moet er niet aan denken, dan barst ik echt in tranen uit hoor!
Voor mij hoeft niemand zijn beeld bij te stellen dat hij/zij van mij heeft, hoor, maak je niet ongerust!
met vriendelijke groet
Fred van der Wal

fred van der wal
20 april 2009 op 09:40
te gemakkelijk deze bijdrage

André Bannenberg
20 april 2009 op 15:17
Geachte Prof. Dr.Mr. Ing. F. van der Wal,
naar aanleiding van Uw welwillende reactie hedenmorgen:
hoe gemakkelijk is een bijdrage?
hoe beoordeelt U dat in Uw tomeloze
bestudeerde wijsheid?
Ik sta paf.
Best prettig gevoel trouwens. Wellicht kunt U het paf staan eens uitproberen? Of
een ander voetstuk bestijgen.
Vriendelijke groet,
André Bannenberg.

fred van der wal

20 april 2009 op 19:31

Zeg eens Ban Een Berg
bejje wel helemaal lekker
wie heet er nou zo
eerst een berg opwerpen
en dan ‘m bannen
zeker een Friese kunstenaar

André Bannenberg

20 april 2009 op 22:22

fred van der wal 20 april 2009 op 09:40
te gemakkelijk deze bijdrage

fred van der wal
22 maart 2009 op 19:13

Er is weer eens geen zak van te begrijpen. Denk je nou werkelijk dat ik daar
blij van word? Of dat al die onbegrijpelijkheid van zelf zich tot een nieuwe
waarheid vormt?
Nee dus! Jammer dus! Persoonlijke hobbies die klaarblijkelijk dienen om steller
van bovenstaande strofes enig aanzien te geven ben ik niet vooor gevoelig. En
met mij talloos veel miljoenen en die hebben allen al getalsmatig gelijk. Het
moest maaar eeens afgelopen zijn! Nou ga ik met opzet niet om met
insellektjuwelen of lijders aan AA (Academische Arrogantie) met hun moei lijke
verhalen terwijl ik het graag licht houdt. Light verse, Light prose, Bright
lights , Big City, Things are looking pretty of zoiets, ik zeg ook maar wat. In
principe drink ik toch liever een kopje koffie in De Witte Klok dan een glas
Sancerre Blanc met jou in je serre die met melkwitte PVC pla ten is bedekt waar
steeds pijnlijke stiltes vielen en ik uit verveling twaalf maten van de
Brandenburger Concerten met mijn dikke, worstvormige vingers op je formi catafel
begon te trommelen om je kennis uit te testen en jij maar bij hoog en bij laaag
beweren dat het een populaire song van De Zangeres Zonder Naam was, dat zegt mij
allemaal genoeg omdat ik niet voor plestik ga. En ze kunnen ook wel vergeten
vanzelf dat ik ooit nog in De Zwarte Haan ga buffelen waar ik drie en een half
uur lang werd vergast op een tafel schreeuw ende Friese boeren met een zootje
krijsende en heen en weer hollende kutkinderen met een autoped en op
rollerskates. Waarom je me die ballentent hebt aangeraden als een voudige
kunstenaar begrijp ik nog steeds niet…

fred van der wal
17 maart 2009 op 11:49

Ik vond Cornelis van der Wal wel een jofele peer waar niks op aan te merken viel.
Isis Nedloni, publiciste en schilderes geloofde lange tijd dat ie mijn geheime
broer was tot ik er tureluurs van werd. Nou, dattis ie niet, mijn geime broer,
maar ik wil hem wel als geheime broer, liever dan Huub Mous ddie nog steeds
denkt dattie Pietje Bell is, de ondeugd.
Voor ik het vergeet; ik had jaren lang mijn atelier in de G. Japicxstraat dus ik
verdien die prijs veel meer dan Cornelis en ik neem beslist geen genoegen met
een halve prijs, want een half kievitsei is geen kietvitsei en een heel ook niet
en daar zit ‘m nou de makkes. Ik kende iemand die heette Makkes van der Deijl,
nou dan weet je het wel, niet vooruit te branden.
Ik wil een komittee oprichten “Cornelis voor Japicxprijs” omdattie ook van der
Wal heet

fred van der wal
12 maart 2009 op 22:19

De onbegrijpelijke apekool van Wittgenstein is geïntroduceerd in Nederland door
de obstinate auteur W. F. Hermans, die zich overal mee wilde bemoeien en hoe
gekker hoe mooier, als het maar elitair en onzinnig was.
Het onverstaanbare gebrabbel van de per ongeluk omhoog gevallen Ulo leerling
vijftiger Lucebert doet helemaal de deur dicht.

Fred
21 maart 2009 op 18:50
Klasse Huub.
Onvermoeibaar ben je bezig om in sommige Friese gevoelszaken naar enige
consistentie te zoeken of vragen te stellen die een nadere onderbouwing op dit
terrein proberen uit te lokken.

fred van der wal
24 maart 2009 op 19:48

Ja, daar zeg je me wat ik kende namelijk ook een Hannibal, die vreselijk
roekeloos was en de gewoonte had om van de trap leuning van het Vossiusgymnasium
naar beneden te glijden om de vrouwelijke leer lingen te imponeren want verder
was ie zo stom als een hangbuikzwijn, nou, die Hannibal gleed weer eens met zijn
dikke billen voor de zoveelste keer langs de trap leuning gelijk een blonde
engel naar beneden, superieur glimlachend, tot hij bijna beneden was aangekomen
waar mijn vriendje en ik een vlijmscherp geslepen spijker in het hout van de
leuning hadden gedreven die onder een hoek van 30 graden stond opgesteld
waardoor in zijn vlucht naar beneden de balzak van onze blondde engel helemaal
werd opengereten en zijn ballen ergens in het hok van de concierge rolden over
de vloer en daar lag ie te kreun en een te steunen op de grond in een steeds
groter wordende plas bloed en toen hebben mijn vrienddje en ik zich toch het
schom pes gelachen toen ie op een brancard de ziekenwagen werd ingeladen. We
hebben ‘m nooit meer terug gezien en vanaf toen noemde ik hem niet langer
Hannibal maar gewoon Hanni voor het gemak

Huub Mous
24 maart 2009 op 19:56

Dat is een wel erg doorzichtige variant op de mop van de stier Hannie die over
het prikkeldraad was gesprongen.

fred van der wal
24 maart 2009 op 19:59

Die Friese variant kende ik nog niet!

fred van der wal14 februari 2009 op 11:31 Huub Mous opent elke expositie zo
lang het maar van onbegaafde artiestjes is met eeen zoet bekje zoals dit
missse product van wanbegrip van hetgeen de beeldend kunstenaaar moet doen. Ik
had nooit een hoge pet op van Mous, maar deze bijdrage is het absolute
dieptepunt.
Huub Mous14 februari 2009 op 11:42 Zeg Fred, je wilt toch niet beweren dat die
puberale, tot grafiek opgepimpte pornoprentjes van jou een bijdrage leveren
aan de ontwikkeling van de kunst? Jouw kunst is wat je noemt ‘kut-kunst in het
kwadraat’. Anders gezegd: commerciële cliché’s voor het obscure marktsegment
van bejaarde heren met erectieproblemen. Steek de hand in eigen boezem, zou ik
zeggen. Bescheidenheid siert de mens.
fred van der wal14 februari 2009 op 11:51 De pseudo kunsst die Mous promoot
blijft rotsooi, technisch ver onder de maat, niets te zeggen, niets bij te
dragen aan de beeldende kunst
Huub Mous14 februari 2009 op 12:43 Homo sapiens non urinat in ventum.
fred van der wal14 februari 2009 op 22:21 De arrogante academicus Mous
schrijft geen behoorlijk Nederlands. Het meervoud van cliché is niet cliché’s,
zoals Mous schreef, maar clichés.
Die Mous toch!

fred van der wal
20 maart 2009 op 15:59

KEU
ELKE WARE DICHTER HOORT REGELMATIG VAN ZIJN DRONKEN KRUK TE VALLEN VAN DE VLIERING OP ZIJN BALLEN
O WAT DOET DAT ZEER
IS DE DOKTER FLUKS GEKOMEN
HEEFT UM BIJ ZIJN PIELEJOJO
KNOERTHARD
GENOMEN
DAT WIST JE TOCH WEL?

Huub Mous
20 maart 2009 op 16:12

Vind ik ook Fred. Alleen sommige dichters klimmen er nooit meer op, als ze er
eenmaal afgevallen zijn. Drank en poëzie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
De alcohol maakt de geest ontvankelijk voor de muze. Maar bij Cornelis van der
Wal werkt dit ‘krekt oarsom’, de alco-hol maakt zijn geest hol. Hoe meer hij
drinkt, hoe benauwder zijn wereldbeeld wordt. De drank creëert bij hem
letterlijk een kokerblik. Misschien een mooie titel voor zijn nieuwe bundel: ‘Fan
bierblik nei kokerblik.’

fred van der wal
20 maart 2009 op 16:18

Beste Huub,
Langzamerhand heb je met iedereen ruzie en aan wie zou dat nou liggen? Ik kan
mij namelijk niet voor stellen dat die gezellige Cornelis van der Wal die ik
zelf een hele avond heb zien glunderen, enig kwaad in de zin heeft, behalve
powezie schrijven.
Daarbij aangetekend dat hij nog nooit zukke lelijke dingen over mij heeft gezegd
als drs. Huub Mous en om dat feit alleen al is Cornelis van der Wal mijn Geheime
Broer en blijf jij hooguit mijn stiefbroer en daar loopt het in sprookjes altijd
slecht mee af.

Huub Mous
20 maart 2009 op 16:35

Pas op voor de olifant, Fred. Die onthoudt alles.

fred van der wal
20 maart 2009 op 16:47

Met elke lovende strofe van Huub Mous voor Cornelis vind ik die Cornelis van der
Wal interessanter, ook omdat je veel beter van der Wal kunt heten dan Mous, dat
is een vast staand gegeven, dat jou grimmig als graniet aan ziet met ogen op
schoteltjes die je als je een gegeven paard in de bek kijken en de putlucht die
er van af slaat als er gehinnikt wordt zal jou nog doen bezwijken

Huub Mous
20 maart 2009 op 18:09

Tussen het zouteloos ei en de kop zonder kip
zit de dronkemanspraat van de zuipschuit
Tussen Cor van der Wal en het schone schip
Vaart het helder verstand het zeegat uit.

fred van der wal
20 maart 2009 op 18:32

Wat het zeegat uit vaart vaart er ook weer in, het is een eeuwig copulerende
beweging De Grote Vaart.

fred van der wal
21 maart 2009 op 16:39

fred van der wal18 april 2009 op 18:05 zo kun je alles recht lullen wat krom
is, Huub Mous die indertijd stickers plakte op architectuur die volgens zijn
academische arrogantie niet deugde zit zelf op de afge bladderde planken van
een houten vloer als de eerste de beste bijstandsmoeder en drinkt zijn AOW
kopje koffie in een ver waarloosde tuin die de naam tuin nauwe lijks kan
dragen, het is een sschande en de buren zijn er over gaan lullen en er wordt
in de buurt al zo veel geluld, nog even en het regent volle vulliszakken van
de balkons en blizzards van bevlekte maandverbanden en kapotjes, zo gaat dat
in die achterstands wijken

Huub Mous18 april 2009 op 18:39
Ik geef toe deze tuin is allerminst correct,
maar bij de ‘gruwelijke bustocht’ zouden we hier niet de sticker FOUT op
geplakt hebben. Foute tuinen hebben zwart grind en tegels met twee
symmetrische boompjes en van die opstaande betonijzers met grote keien en
natuurstenen ertussen. Foute tuinen worden met veel geld aangelegd door foute
hoveniers. Foute tuinen hebben paden van grijze leisteen. In foute tuinen is
niet of nauwelijks groen te zien, want dat scheelt in het onderhoud. In foute
tuinen staan peperdure tuinmeubelen van tropisch hardhout of stalen meubels
met fiijnmazige gaasstructuren. Foute tuinen zijn minimalistisch vormgegeven
en zien er uit als kale woonkamers. In foute tuinen staat foute kunst van
marmer of natuursteen. Foute tuinen hebben een vijver met tropische vissen die
door reigers worden opgevreten. Foute tuinen hebben kortgeschoren coniferen.
Foute tuinen hebben ongebruikte schommelstoelen en nutteloze hangmatten. In
foute tuinen wordt niet geleefd. Foute tuinen dienen slechts als
expressiemiddel in het spel van de sociale distinctie. Foute tuinen zijn
onnatuurlijk, omdat natuur geen onderscheidend vermogen heeft. Foute tuinen
zijn van mensen die niet van tuinen houden.
Hans Greve18 april 2009 op 19:16 In foute tuinen staan foute beelden.
……
…… etc..
Maar wat omzeild wordt is de alomvattende conclusie:
Foute tuinen zijn van foute mensen.
fred van der wal18 april 2009 op 20:21 De tuin van Huub is een foute tuin
omdat ie uiterst slordig oogt en saai is, ik kom wel even overal stickers op
plakken met de tekst NON TUIN en dat zijn stickers die er nooit meer af gaan

fred van der wal
9 maart 2009 op 11:13

Je hep helegaar geen berg die je ken beklimmen uit je eige, je liegt dat je
barst en in je pastoors apepak trek je een zal vende kop, is het je nou helemaal
in je bol geslagen?
Camus is doodt en al lang vergeten, die sombermans met zijn verneukte hoerenkop,
de kraag van zijn Burberry opgeslagen, net zzoals aal die pikkies van de
Kultuerried, die gesjeesde architecten die aan een baantje moeten worden
geholpen, Camus, vette haren, met een eeuwige sigaret in zijn verlopen
fransozenkop, zijn laatsste manuscript lag helemaal niet keurig in een roze
dosssiermap op de achterbank maar de paginas lagen verspreid over de weg, zoals
het hoort voor een existentialist, jokkebrok

Huub Mous
9 maart 2009 op 11:41

Ha die Fred, telkens verbaas je me weer met je parate feitenkennis. Het laatste
manuscript van Camus werd inderdaad niet op de achterbank gevonden, maar wel in
een schoudertas die zich ergens tussen de brokstukken van de auto op de weg
bevond. We hebben dus allebei een beetje gelijk en een beetje ongelijk. De
pagina’s lagen immers niet her en der verspreid, zoals jij beweert. Het
manuscript was overigens onvoltooid. Je fysionomische beschrijving van Camus
klopt verder heel aardig. Ikzelf heb over het gezicht van Camus geschreven in
het verhaal ‘Het was in Nevers’, dat elders op deze site te vinden is. Wat die ‘pikkies
van de Kultuerried’ betreft, ach daar kun je over van mening verschillen. Er
liep daar inderdaad wel eens raar volk rond. Mevrouw Faber had al rare
kostgangers en dat is altijd zo gebleven. Overigens ben ik jou daar zelden of
nooit tegengekomen. Behalve dan die halve gare ‘nieuwsbrieven’ die je er liet
bezorgen. Camus is overigens niet dood en vergeten. Sinds enige tijd is er
duidelijk sprake van een Camus-revival. Vooral zijn standpunt in het debat over
terreur en ethiek (met Sarte en Merleau-Ponty) heeft na 9/11 opnieuw actualiteit
gekregen.

fred van der wal
9 maart 2009 op 13:20

Beste Huub Mous,

Camus als vader van de situationistische ethiek, die uiteraard alleen in het
rooms katholiek Frankrijk kon ontstaan, heeft deze romanticus de intro ingezet
voor de op sociologische gegevens gebaseerde glijden de moraal die nu
langzamerhand zijn limieten heeft bereikt. Het schoot mij zojuist te binnen
alhoewel ik geen idee heb wat het ten diepste toe betekent. Zo zie je dat een
niet academicus niet gehinderd door enige kennis van zaken toch nog wel eens bij
tijd en wijle aardig uit de natte hoek kan komen. Me broek zakt er van af, maar
dat moet kunnen in verlichte kunst kringen. Genoeg moet verder ook genoeg zijn
en er ontbreekt een Sterke Man nog net aan, dat is waar, zeer waar.

Ik bedoelde met de pikkies van de Kul tuerried de verzameling mislukte archi
tecten die bij onstentenis aan serieuze werkzaamheden in de tachtiger jaren in
commissies van de Fryske Kulteurried gingen zitten zoals meneer Coen Huese. De
frustraties liepen van hun gezichten af als water langs een vette eend.

Zoals al vaker aangetoond is mijn geheugen een van mijn sterke punten. Toch wil
ik niet gaan opscheppen. Zo heb ik Heer Huub Mous een maal gesproken bij het
ophalen van werk van de expositie Freezing Mickey, waarbij voornoemde heer van
huis uit werkelijk een keurige indruk op mij maak te, behoorlijk gekleed ook en
redelijk fris ruikend, zodat ik in het geheel geen nei gingen kreeg de persoon
in kwestie bij zijn dwars gestreepte das met vergulden speld te pakken en dit
kledingstuk op puur sa distissche wijze stevig aan te trekken tot stikkens aan
toe om mijn zin te krijgen, zoals de gewoonte van menig Friese artiest bij een
begroeting van en confrontatie met een hem niet welgevallige overheidsdienaar.
Ik moet deze handelwijze toch afkeuren. Helaas.

Mij bekend dat de ganse Friese artiesten bent sidderde voor die ouwe teef Moeke
Faber met die typisch gerimpelde, door groefde, sleetse Ouwe Rukkerskop, alge
meen gangbaar in Friesland vanwege de voortdurende ijskoude passaat. Tegenwind
dus, die de Friese medemens niet heeft gestaald, dat zie je zo langs de kant van
de weg. Eeuwen incest zien op U neer als ik die tiepjes aanschouw. Op de foto
waar jij naast dat kreng van een Moeke Faber zat keek je sip, waaruit ik moet
concluderen dat je door die tang voortdurend werd onderuitgehaald en
ondergeschoffeld met de boerse arrogantie de Friese artistieke autochtoon eigen.

Nu nog mooier: halluvve gare nieuwsbrie ven van mijn hand? Je verkeert in
opperste staat van verwarring met je Korsakov en bedoelt ongetwijfeld de
schriftelijke klacht en van dat zootje ongeregeld dat figureerde in de kringen
van Fokma, die fabrikant van brievenbusssen in de vorm van gebakken keramieken
kikkerkoppen, de doodzieke, kwaadaardige bochul Ger van N. , het broodmagere
kreng Eja Siepman en de verneukte neus Lode P. , die de schilderijen van Jan
Roeland vlijtig naschilderde en zijn lul kermis liet vieren in menig vrouwelijk
intiem. Ik keur dat niet goed.

Bij Camus treedt nu het Heintje Davids effect op; afscheid nemen, weer terug
komen en weer afscheid nemen. Flasback on the sound of the nations. Willen we
dat? Nee, dat willen we helemaal niet.

met een groet

Fred van der Wal

ps MAAR JULLIE LIEPEN TOCH ALLE MAAL IN BURBERRIES ROND??? En wisten jullie
wijven wel dat je hun huis houdgeld bij café Wouters zat te verzuipen?

Huub Mous
9 maart 2009 op 13:55

Beste Fred,

Café Wouters ging pas later van start. Dus je zult het Oranjebierhuis bedoelen.
Ik bespeur toch enig ressentiment in je eloquente woordenstroom, met name waar
de heer Coen Huese - destijds voorzitter van de befaamde ’sectie bk en a’ van de
Fryske Kultuerried - ter sprake komt. Dat jij door FRIA uiteindelijk aan de dijk
werd gezet, dat hoef je die brave Coen H. niet te verwijten. Je kreeg vroeg of
laat gewoon met iedereen ruzie, zodat je wereldkampioen werd in een uitstervende
tak van sport: het ingooien van eigen glazen. Wonderlijk dat je van je zogeheten
‘Nieuwsbrieven’ niets meer weet. Het waren opzienbarende pennevruchten van een
ogenschijnlijk getroebleerde geest (waar ik overigens altijd een zwak voor heb
gehad). Je had de Fryske Kultuerried niet veel te verwijten. Je SM-grafiek werd
keurig afgedrukt in de achtereenvolgende kunstenaars-documentatie mappen. Je
werd volledig voor vol aangezien, maar dat kon je moeilijk rijmen met je eigen,
altijd wankele zelfrespect. Waarschijnlijk ben je al vergeten, dat ik al rond
1980 in je galerie in Garijp kwam. Jij sprak toen ook keurig met twee woorden.
Dr. Jeckyll en Mr. Hyde. In werkelijkheid speelde je de andere rol van de
vrijgevochten alles-schrijver, zoals die zich in je nieuwsbrieven ontpopte. Dan
probeerde je vooral te shockeren, maar die ’shock and awe- strategie’ werkte in
Friesland averechts. Op een gegeven moment nam niemand je meer serieus en ben je
uit arremoede maar ‘in de Here’ gegaan. Ook een vorm van SM wellicht. Hoe dan
ook, ik heb die religieuze tic van jou nooit begrepen. Wat niet wegneemt dat je
een rare snuiter bent.
Met de meeste hoogachting
Huub Mous

Huub Mous
9 maart 2009 op 16:28

Nee, je hebt gelijk Fred. Ik heb het nog even nagezocht in het onvolprezen
digtaal archief van ons beider lijfblad, de Leeuwarder Courant: Jij bent uit het
Fria bestuur gestapt. En wel op 9 mei 1985, nota bene aan de vooravond van het
pauselijk bezoek van Johannes Paulus II aan Nederland. Gevoel voor timing kon je
nooit worden ontzegd. Het krantenbericht spreekt van oplopende spanningen binnen
het Fria-bestuur. Er was een gesprek geweest met Coen Huese en Piet Hemminga, en
daarna zou er geen overleg met het Kultuerried-bestuur meer nodig zijn.
Aanleiding was: de vermeende malversaties bij de provinciale aankoopronde van
december 1984 van de zogeheten ‘commissie Hartkamp’. Ik was destijds de
secretaris van die commsise. Mijn integriteit kwam in het geding toen door
kunstenaar van het latere Fria de klacht werd ingediend dat deze commissie
gesjoemeld zou hebben. Er volgde een wekenlange hetze in de LC, aangewakkerd
door ‘good old’ Sytse Singelsma (nee, inderdaad in Friesland verandert er niks).
Uiteindelijk werd ik van alle blaam gezuiverd, niet alleen in een openbare
vergadering van de sectie bk en a, geleid door voorzitter Coen Huese, waarbij
Chris Fokma namens Fria diep door het stof moest, maar ook door gedeputeerde
Jaap Mulder, die tot het eind toe pal achter mij bleef staan. Dat waren andere
tijden. Later heb ik minder support ondervonden, zowel van het bestuur van
Keunstwurk (opvolger van de Fryske Kultuerried), als van het provinciaal bestuur.
Hoewel, er is iets wat je inalle documentatie van deze affaire nergens
terugvindt. Dat is het verraad destijds binnen de Fryske Kultueried. Mij werd
een streek geleverd door collega’s, maar daar zal ik nu verder niet over
uitweiden. Laat de spoken uit het verleden rusten. Dat zeg ik altijd tegen
mezelf, als ik zwaar getafeld heb. Zeg jij dat ook wel eens tegen jezelf? Moet
je doen, Fred. Het leven is waard om geleefd te worden

Huub Mous
9 maart 2009 op 17:30

Geachte lezer,
Voor de goede orde deel ik u mee, dat ik storingen heb op mijn site. Om die
reden kan het gebeuren dat uw reactie soms niet doorkomt. Hier kan ik vooralsnog
niets aan doen. Ik hoop dat het euvel snel weer verholpen is.
Met vriendelijke groet,
Huub Mous

fred van der wal
9 maart 2009 op 20:42
Het einde van een existentialist
4 Januari 1960 overleed Albert Camus toen zijn auto een boom raakte vlak bij
kilome terpaal 88.4 op de Route Nationale 5, tussen Pont-sur-Yonne en Parijs.
“ Wat een toeval!” zei de bestuurder van de lijkwagen een paar uur later.
“ Dit is al het tweede slachtoffer die in Lou marin woonde en op dezelfde plek
om kwa men, door dezelfde boom!”
Veertig jaar eerder werden zigeuners ver dreven uit de ruines van het Chateau de
Lourmarin . Zij spraken een vloek uit over iedereen die deel zou nemen in het
restau reren van het oude kasteel. Tussen 1925 en 1960 stierven twaalf personen
die in het kasteel woonden onder verdachte omstan digheden. Hun dood was
plotseling of op een vreemde natuurlijke wijze.
Albert Camus, die om de vloek lachte, was het dertiende slachtoffer. De paginas
van zijn laatste manuscript lagen verspreid over de weg.

Huub Mous
9 maart 2009 op 21:36
Op de achterflap van de Nederlandse vertaling van Camus’ ‘Le premier homme’ (De
eerste mens) staat dat het manuscript in zijn schoudertas zat, die tussen de
brokstukken van het autowrak gevonden werd. Dat verhaal van dat kasteel in
Lourmarin is wel interessant. Iets vergelijkbaars is Godfried Bomans overkomen.
Hij bezocht in 1971 een Engels kasteel uit de tijd van koning Arthur. Daar was
een zetel met een legende. Iedereen die op de zetel zou gaan zitten, zou spoedig
sterven. Bomans had daar lak aan en ging meteen zitten. (Er bestaan ook tv-opnamen
van). Een half jaar later was hij dood.

fred van der wal
9 maart 2009 op 22:13
Een zelfde verhaal overkwam Raoul Love day, discipel van Aleister Crowley, die
de vloek op zich nam die een ander uit zijn kring op zich had geladen door in
het museum in Caíro een tekst op een Stele be lachelijk te maken. Zie: The Great
Beast. W. Symonds. Voorzichtigheid is geboden. Voor verdere oriëntatie: The Book of Curses.
ook daar wordt de lezer niet vrolijk van.

Uilke Ukkema
10 maart 2009 op 18:58
Die meneer fred van de wallen heeft geen enkel zelfrespect. Als oprjochte Frysk
zou ik nooit doen wat die van de wallen doet. Ik heb weinig scholing maar ben
daarom nog niet minder vanzelfs dus. Wat doen die oud Amsterdammers hier
eigenstlijk ?

fred van der wal
3 april 2007 op 12:23
Beste Huub,
Met instemming je artikel gelezen. Hoe verder van Friesland af, hoe leuker het
wordt, zei ik in de uitzending en daar blijf ik bij. De 24 jaar in deze
provincie doorgebracht behoren niet tot mijn vrolijkste tijd. Ik heb o.a.
collegas als Eja Siepman van der Berg en haar loopse echtge noot Lode Pemmelaar
leren kennen als zeld zame hypokrieten, bruinwerkers, kleine kruide niers en
slijmjurken. Zaten wij ons een bult te lachen onder het genot van veel alcohol
over de BKR trekkers in Friesland ten huize van het edele paar Pemmelaar en
waren het in alles roerend met elkaar eens, een week later op een expositie van
deze twee artiesten in het Fries Muse um pretendeerden ze mij niet te kennen,
want de connectie met mij lag niet zo goed bij de BBK leden en andere modieuze
salon com munisten waar Friesland indertijd naar de mode van de jaren tachtig en
zeventig van vergeven was. Een vqn de fijne pacifistiese kunstenma kers dreigde
zelfs op ideologiese grondslag ons huis in Garijp in brand te komen steken,
andere dappere Marx aanbidders wilden het laten bij betontegels die door onze
ramen zouden wor den gegooid, een agressieve meneer Siep ven de Berg waarvoor ik
door Aiko van Hulsen werd ge waarschuwd drong mijn atelier binnen in mijn
afwezigheid toen mijn dochter van negen jaar alleen thuis was. Friese
kunstenaars zijn dap pere kunstenaars; tegen vrouwen en kinderen durven ze wel.
Dat hadden ze mij moeten lap pen: met een ura mawahigeri had ik in die tijd als
karateka met liefde als EO lid het licht uit hun ogen getrapt! O, ja, Friese
kunstenaars zijn zo gevoelig en “bang voor Fred van der Wal” daarom zijn ze zo “beschadigd
in hun egootje en privacy” door diezelfde Fred van der Wal; Waaruit maar weer
blijkt dat Friese kunstenaars schijtbakken en karakterloze slapjanussen zijn die
in een eeuwig durende beweging rond het Friese kliekje blijven draaien als een
dode ster of een witte dwerg om een zwart gat. Ja, dat zijn ze zwarte gaten en
verwaarloosbare facto ren. Dan denk ik vooral aan de fijn gristelijke Henk
Pietersma, de apparatsjik Rienk Kruide rink, het wandelend corset Frits
Stauthamer, de bochel Ger van Norden, de verbeten doodskop Chris Fokma, de
pykniese onderdeur Gerhild Toth, de nep en namaak klodderaar Joost Scmidt, de
melkmuil Jan van der Kooi, de wan delende snottebel Jos de Loos, de oversized ge
haktbal Coco Cordel, de ontsnapte beroeps idioot Henk Krist, de knoeier Jan Jurk
de Vries, de sippekop Jet Mous, de achterbakse Piet Deunhouwer, de gefrustreerde
Jaap Ket, de beroepsboerelul John Leenen, de verongelijkt oorwurm Cees Launspach
en weettikveel welke plaatselijke grootheden nog meer!

Shirley Foxhol-Dijkstra
5 april 2007 op 19:11
jahahah, ik heb les gehad van Jos de Loos op de NHL en ja hoor, hij had altijd
een snottebel aan zijn bek hangen en sprak met consumptie, die schuwe leraar,
die het slaafje van tekenleraar Henk Pietersma werd genoemd, het was me wel een
stelletje om op de schoorsteen te zetten

Isis Nedloni
5 april 2007 op 23:09
In de groepsdynamica heet ostracisme, zondebokken vormingen.In de groep bestaat
de in-group (wij-groep) en de out-groep( zij-groep).
Vaak wordt het onderscheidt tussen *wij* en *de anderen daarbuiten* sterk
beleefd, wanneer de groep een grote cohesie ontwikkeld heeft. Een gevolg van
sterke cohesie is namelijk de neiging om de ingroup-outgroup -verschillen groter
te maken, vooral wanneer de buitenwereld als bedreiging wordt ervaren. We zien
dan ook vaak, dat een hoge mate van cohesie binnen de groep gepaard gaat met een
hoog conflict niveau ten opzichte van andere groepen.De reden hiervoor is, dat
dat in de cohesieve groep normen zijn ontstaan
,die de openlijke uiting van agressie tegenover de eigen groepsleden verbieden,
zodat agressie die binnen de groep kan ontstaan verschoven wordt (displaced
aggression) naar een mikpunt buiten de groep.Deze binnen de eigen groep
verdrongen agressie vormt dan de hoofdbron voor zondebokvorming.
In deze structuur zit m.i. Fred van der Wal, die mij zeer ,zeer dierbaar is, al
jaren gevangen en begrijp ik zijn woede t.o.v. de ongrijpbaarheid van dit
fenomeen. De Friese kunstwereld zou eens een drastisch zelfonderzoek moeten
plegen en Fred als de wiedeweer voor goed en voor altijd rehabiliteren .

Isis Nedloni
5 april 2007 op 23:34

In de groepsdynamica heet deze structuur
* de zondebokvorming *
Er bestaan in groepen(wij) en out groepen(zij).
Vaak wordt dit onderscheid tussen *wij* en
* de anderen daarbuiten* sterk beleefd, wanneer de groep een grote cohesie
ontwikkeld heeft.Een gevolg van sterke cohesie is namelijk de neiging om de
ingroep- outgroep -verschillen groter te maken, vooral wanneer de buitenwereld
als bedreiging wordt ervaren. We zien dan ook vaak, dat een hoge mate van
cohesie binnen de groep gepaard gaat met een hoog conflictniveau ten opzichte
van andere groepen. De reden hiervoor is, dat in de cohesieve groep normen zijn
ontstaan, die de openlijke uiting van agressie die binnen een groep kan ontstaan
verschoven wordt.(displaced agression) naar een mikpunt buiten de groep.Deze
binnen de eigen groep verdrongen agressie vormt dan ook de hoofd bron voor
zondebokvorming.
M.i. is Fred van der Wal, die mij zeer zeer diebaar is,gevangen door deze
structuur.
De Friese kunstwereld zou het niet misstaan als zij een ernstig zelfonderzoek
naar dit fenomeen,groepscohesie, agressie en zondebokvorming, zouden doen.En
daarna Fred van der Wal eens voorgoed rehabiliteren in hun eigen incrowd scene!
Schandalig dat deze dingen kunnen gebeuren en logisch dat er dan vanuit de
zondebokhoek vaak met terechte woede wordt gereageerd.
Met vriendelijke groet
Isis
Nedloni

fred van der wal
6 april 2007 op 11:08

Isis Nedloni, schilderes, powete en prozaïst is voor menigeen de Keizerin van de
Weblogs en ik ben het in alles met haar eens want Isis heeft altijd gelijk voor
mij ook, al zou zij ongelijk heb ben, hetgeen in principe niet mogelijk is, Zij,
Koningin van het Nachtonbewuste en Koningin van de rozen met haar poezenogen
waar het goed blikken in is voor een eenvoudige kunste naar als Fred van der Wal.
Ik ontmoette haar voor het eerst op haar expositie in Weesp en het was de AHA
Erlebniss van de maand, een plot selinge Flash Lightning, die alleen maar inhou
delijk kon uitmonden in dat prachtige nummer van de pumping piano gladjanus
Jerry Lee Lewis met zijn Lovin’ Up A Storm. Als dat geen eigentijdse powezie is…