U heeft als vrij kunstenaar heel lang in de veronderstelling verkeerd dat reklame iets te maken heeft met kunst?

In de jaren zestig vond ik het fotowerk van sommige reklames heel artistiek,vooral de dramaties uit ziende zwart wit grofkorrel opnames,zonder te beseffen dat het een gepikte trend van een aantal arty photographers was,maar ja,ik was een kind (1963) en wist niet beter!Een kunstenaar kan zich in alle vrijheid en ongebondenheid uiten in tegenstelling tot de reklameman die met handen en voeten gebon den is aan de opdrachtgever.Ik heb jaren lang rekla me fotos uit magazines gebruikt en gekombineerd om kunstwerken te maken maar dat werd bij Gale rie Mokum te Amsterdam absoluut niet gewaar deerd en ook andere Amsterdamse galeries wilden daar niet aan in de jaren zestig en zeventig.Zo maak te ik van gebonden kunst weer vrije kunst!Pas toen Rob Scholte hetzelfde procedé vijftien jaar later han teerde werd het een internationale trend tot op het moment dat een handgranaat onder zijn autostoel zijn achterpoten onder hem vandaan blies,want toen was het met de internationale roem van Scholte snel gedaan.Een invalide kunstenaar is niet erg populair onder het modieuze volkje van kunstkopers en art dealers.
Wel hebben veel reklamemakers interesse in en gevoel voor kunst,vooral als het een stroming is die in de mode is,want veel gevoel voor originaliteit en smaak hoef je in die kringen niet te zoeken.