Fred van der Wal

BRIEF AAN KUNSTHANDELARES JANNA VAN ZON (DEEL 2)

Afgelopen zomer dus tuinfeest bij  Anneke en Wim Koster die in Overveen een bruin cafe exploiteerden en nu in de Cher wonen. Erg goed geamuseerd bij het tuinfeest. De gastheer was al ver heen dankzij zijn habit om daaglijks drie flessen wijn tenminste te nuttigen. Het gaat mij echt te ver, maar ik ben de laatste om mij daarover te gaan beklagen. Van hem kreeg ik dus die fles Zeer Oude Genever van een twintig jaar geleden. Ik ben geen Jenever drinker, maar deze drank lijkt wel erg veel op konjak. Volgens Fran-se kennissen, die het voor het eerst van hun leven proefden. Niet dat ik er zelf veel verstand van heb, maar toch een mening. We kwamen aan bij het tuinfeest en zagen een aantal spiksplinter-nieuwe Harleys staan. Alsof ze zo uit de sjooroem kwamen. Het is in Kennemerland, (Aerdenhout, Heemstede, Bloemendaal, haarlem en Overveen) onder gegoede, lichtelijk bekakte vijftigers uit de pu-bliciteits sector en aanverwante sectoren nu bon ton om zo’n motor te berijden. We werden begroet door de gastheer die vroeg wat Ina voor een astrologies teken was. Hij raadde zes keer mis. De mu-ziek (Brandend Zand en aanverwante zestiger jaren muziek, maar ook Beach Boys met Good Vibrations, wat ik nog steeds een prachtig nummer vind) Toen ina Tweelingen zei meende ik dat hij enthousisast repliceerde met ; “Jaaaa, tweelingen zijn een beetje geil, he!” En dat zei hij twee maal, dacht ik te horen, door de mu-ziekherrie heen. Nou, dat begint dan al goed, dacht ik. Hij zei ech-ter: “ Tweelingen zijn een beetje gek, he!” Nu weet ik niet wat je beter kunt zijn als Tweeling, maar het is allebei een vreemde intro-duktie. Aan de andere kant kun je mensen die een slokje teveel op hebben weinig kwalijk nemen. Zo nu en dan bellen we de beide ech telieden of maken een afspraak. Doorgewinterde drinkers zijn ‘t. Tot in bad gaan een pakje sigaretten en een fles wijn mee. “Maar wat doen jullie dan in hemelsnaam in bad?” vroeg ik wat onthutst omdat ik de gewoonte heb na vijf of tien minuten hooguit te verblij-ven. En met zijn tweeen in bad daar moet ik helemaal niet aan denken want waar blijft dan de ruimte voor je zelf? Misschien hoort het allemaal bij de moderne romantiek. Hun bad is ongeveer vier keer zo groot als het onze.In bad namen ze de boekhouding door, zeiden ze.

“Maar worden dan de paginas niet nat?” wilde ik weten.

Nee, helemaal niet, want in bad werd de boekhouding des levens door genomen. Wat ik mij erbij moet voorstellen weet ik nog steeds niet en ik wil er verder maar niet over nadenken wat er allemaal in bad zou kunnen gebeuren zo met zijn tweetjes, dat zie je niet bij de EO. Het lijkt mij vermoeiend. Je kunt wel kou op je borst vatten of de telefoon gaat net, de post besteller komt met een aangetekend stuk aanzetten. En dan? Nu is hun bad wel groot genoeg voor nog een half dozijn badderaars maar of ze aan dat soort exotiese Olympiese spelen in groepsverband (teamsport verbroedert zo) doen weet ik niet en wil ik niet weten. We houden het allemaal in de licht getoonzette semi vriendschappelijke sfeer (wat is dat nou weer?) die nu eenmaal zijn grenzen kent in de omgang met de naaste.

Heer Huib Milder ken ik niet. Is hij afkomstig uit het Gruselkabinett von Doktor Caligari (akademie Minerva, sinds Matthijs, Ger Siks en Wout Muller er weg zijn is het met de figuratie ook daar exit, heb ik mij laten vertellen? Een psychopaat, lastpak of een stoute jongen?  Een regelrechte ontsnapte TBR klant? Krimineel? Het blijft uitkijken in kunstenaarsland en we bijven selectief met al die erg artistieke tiepetjes. Ger Siks liep geruime tijd rond op de akademie met een doorgeladen punt 45.  Zeker wat onmin gehad met de collegaatjes en de leerlingetjes. Een adekwate manier van konflikt beheersing, mits men genoeg patronen heeft. Het artistieke leven is vol gevaren en zelden aangenaam, dat is mij vanaf het begin wel duidelijk geworden en echt vrolijk word ik er niet van, vooral het mixen met moderen kunstenaars die in een mi nuut een kunstwerk maken brengt mij nog vaak het schuim op de bek. Figuurlijk ge-sproken dan. Jammer genoeg valt de moderne kunstenaar on-veranderlijk goed bij de ambtenarij en wordt door hen overladen met percentage regelingsopdrachten, reisbeurzen, werkbeurzen en voelt zich gewaardeerd en kijkt van uit zijn Ivoren Toren positie vervuld van minachting neer op figuratieve kunstenaars. Jij vindt dat ten onrechte, Dieuwke vond het ten onrechte en ik vind het ook ten onrechte.  Godts molens malen langzaam, maar die van de kultuurambtenaar nog langzamer, voordat die categorie verder heeft gekeken dan zijn leugenachtige Pinokkioneus lang is hebben wij al lang de pijp aan Maarten gegeven en anderen ons palet aan de wilgen gehangen of met de vullisman mee gegeven, zoals Erfmann over kwam. En wat dan? Geen nood aan de man, want dan duikt er weer een kunsthistorica op, die de stof afklopt van het vergeelde schetsboek op zolder dat definitief dreigde een vergeet-boek te worden. Is dat allemaal erg? Nou, om het groof te zeggen; eigenlijk kan ‘t me niks verdommen. Prioriteit nummer een in ‘t leven is je goed voel en en geen finantsiejele zorgen te hebben want dat leidt maar af. Ina heeft altijd een goed betaalde baan gehad vanaf midden jaren zeventig. Kunst is voor mij altijd nummer twee geweest. Een prima tijdverdrijf. En alsjeblieft geen air aanmeten van Peintre Maudit, alhoewel dat erg interssant klinkt en lijkt. Maat wat ik in het begin wel heel erg vond is dat ze in de Bourgogne geen matzes verkopen of pakken hopjesvla. Soms zijn er van die beren op de consumenten weg. Het wennnen aan de smaak van de Franse toetjes duurde een half jaar. In het begin denk je dat je de inhoud van  een Jongens Chemie Doos naar binnen krijgt gekieperd. Bij elke hap dacht ik: dit kan niet gezond wezen! In de fifties had je van die dozen met regageerbuizen vol onrustbarend paars en geel gekleurde chemicalien. Het aantal kankergevallen in de Nievre, onderdeel van de Bourgogne, en nu ben ik serieus is het hoogste van het hele land. Of het aan de toetjes ligt? Ik hoop ‘t niet. Wel zien we de gerustellende condens-pluimen ten hemel stijgen van de kernreactor aan de Loire en we-ten dat het licht voorlopig nog niet uit gaat. En dan wordt het mij weer zo blij te moede, wetende dat op 236 meter hoogte waar Mai-son l’ Ermitage zelfs niet ten gevolge van de met de week dreigen-der wordende  Klimatwechsel het water ons nimmer aan de lippen zal kunnen stijgen. En dan geef ik mijzelf weer een hand. Voor de spiegel, om het effekt beter te kunnen  bestuderen, want wie zich-zelve lief heeft kan pas de ander lief hebben. En pink bij die ge-dachte alweer een traan weg. Niet uit diepe ontroering of bekommernis met het wereldleed maar door de ochtendboterham met uien en knoflook die behoorlijk aantikt. We moesten maar eens dicht bij huis blijven. Het wereldleed is niet op te lossen. En dat… ja, dat brengt ook ons weer op de politiek. Jaren lang heb ik GPV gestemd, daarna Christen Unie en nu zijn wij beiden toch in ern-stige twijfel ge raakt ten aanzien van de stemkeuze. De Gristen-demokraatsie zie ik weinig in, Ina ook niet, het dixielandpubliek van de VVD is niet zo ons pakkie an, Wouter Bos vind ik een enorme vooruitgang bij de duf ogende Wim Kok vergeleken en die gezel-lige, altoos tevreden kijkende meneer Marijnissen zegt ook weer heel zinnige dingen. Hirschi Ali vind ik een heel leuk, beschaafd sprekend, lang niet dom, dapper meisje waar je zo mee voor de dag kunt komen bij je familie en de geblondeerde kuif van de clowneske Wilders zou ik ook wel willen hebben. Ja, wat moet je dan? Onzerzijds zal het een linkse stemkeuze worden, daar hebben we het wel vaker over gehad. Uit pragmatiese overwe-gingen dan. Vroeger, als jongeman stemde ik trouwens enkele malen PSP en bij de gemeentraadsverkiezingen van  begin jaren zeventig in Amsterdam zelfs een keer CPN, omdat ze een duidelijk BKR beleid hadden. De beeldende kunst is jammer genoeg bij geen enkele politieke partij een issue van enig belang. Uit dien hoofde lijkt het mij niet zo eenvoudig voor jou een nota te schrijven over de lokale cultuurpolitiek vooral omdat een en ander budgettair vantevoren zal zijn geregeld.