HOLLANDSE KUNSTENAARS IN DE BOUR GOGNE, DOORGAANS  KLEINE SCHARRE LAARS MET VEEL PRETENTIES

Onlangs ontmoette ik op een Brocante weer eens een Hollandse beeldende kunstenaar. Meestal belooft dat niet veel en ook deze keer kwamen mijn op eerdere ervaringen gebaseerde verwachting uit.

Een klein, vroeg kalend, druk doend, gezet heerschap van het pyknische tiepe met, zoals gangbaar onder hier gevestigde kunstartiesten, een grote mond waarvan het volume omgekeerd even redig is met zijn talent.

Een paar jaar geleden bezocht hij mijn eenmans tentoonstelling in La Chapelle St. André met zijn onbenullig ogende echtgenote, die een klassieke parelketting om haar nek droeg.

Zij waren bevriend met het edele kunstenaarsechtpaar B. uit Créantay die me indertijd bezworen hadden om in de Niévre wonende Hollanders tegen mij op te zetten, omdat fotograaf B. mijn werk betitelde als “het meest verschrikkelijke dat hij ooit gezien had” en verkondigde “geen concurrentie” te dulden op zijn grondgebied .

Hij was een echte expert.

En B. kon het weten wat ‘verschrikkelijke kunst’ betrof, want hij schreef tot 1996 vrijblijvende niet ter zake doende inhoudelijk niets zeggende kunstkritiekjes in Elseviers Magazine, een flutblaadje dat onder Ferry Hoogendijk rechtser was dan de Telegraaf. In 1996 veranderde Elseviers Magazine in een serieus blad naar model van  ‘Der Spiegel’ en een lichtgewicht als B. vloog de laan uit.

Ik kwam het Hollandse artistieke dikkerdje A. enkele malen tegen. Hij is bevriend met een Engels echtpaar, twee talentvolle kunstenaars uit Clamecy en vond het op vermakelijk wijze bezwaarlijk dat ik daar regelmatig op prettige wijze contact mee had voor zo lang als het duurde.

Geen probleem want ik denk altijd wat het intermenselijk contact betreft; het is leuk of het is niet leuk en is het niet leuk dan stem ik met mijn voeten.

Nu mag iedereen zich uiteraard beeldend kunstenaar noemen met als gevolg twintig duizend dames en heren die zich met hun creatieve buurthuis hobby bezig houden, net als ons creatieve dikkerdje.

Soms kom je zulke olijkerds zelfs in Noord-Friesland tegen, belegen jongens en meisjes gekleed in kleurige lappen met oppervlakkige, achterhaalde hippie filosofieën over het boeddhisme.

“Gaja godin moeder aarde”, “God als vrouw” , het “lesbischmarxistieslenenistiestrotzkisties feminisme” doorgaans gekoppeld aan een seksjuwele vrijgevochten levenstijl zoals gang baar in de los geslagen provincie Nederland.

Deze ambiance heeft een grote aantrekkings kracht op journalisten van een laag allooi en betreft een wir war van totaal uiteenlopende werelden met maar één kenmerk; gebrek aan kwaliteit, gemaskeerd door heel veel praatjes.

Een klein aantal van deze woudl be kunstenaars hoopt op een bestaan als arrivé in het circuit van overheidssubsidies in de vorm van: reisbeurzen, werkbeurzen, projectbeurzen, expositie subsidies en zullen weinig moeite doen om een kring van particuliere kopers en geïnteres seerden te vinden.

Zij maken bij voorkeur werk dat imitatie is van de grote internationale voorbeelden, want Hollandse kunstenaars zijn de Japanners van Europa; groot in namaak, klein in visie.

Kunst en beeldende kunstenaars in het bijzonder is geen officieel erkende categorie mede landers en een diploma Rietveld academie garandeert niets en is niet meer waard dan het papier waar het op gedrukt is.

Dikkerdje A. maakt schilderijen die een slechte imitatie zijn van het abstract expresssionisme met een vleugje Picasso. Het doet denken aan de commerciële inhoudsloze doeken van Cor neille en zijn commerciële kornuiten.

Ik ging de cv van onze artistieke vroeg kalende dikzak A. eens na. Rietveld academie afdeling grafisch ontwerpen en architectuur.

De Rietveld academie kent een richting  ‘Architectonisch Ontwerp’, maar leidt niet op tot archi tect, zoals de dikbuikige A. in zijn opgepimpte CV zich meent te moeten afficheren. Als ik zijn slechte schilderijen zie, die in elk opzicht falen,wat compositie, persoonlijke visie, en materiaal gebruik betreft vrees ik het ergste wat zijn grafische èn architectonische vaaardigheden betreffen. Een huis dat dezze meneer ontwerpt zal geen lang leven beschoren zijn.

Na zijn kunstacademie periode werkte A. op de teken afdeling van een niet nader genoemd architecten buro om na vier jaar te vertrekken met een zeilboot om als romanticus de echte wereld eens als kunstenaar duchtig te gaan verkennen.

Ook hier kwam snel een eind aan.

De wereld bleek een maatje te groot voor de kunstartiest, die besloot een pension te gaan beginnen in de Bourgogne.

Geen bijster origineel idee want velen gingen hem voor.