Het is zomer 1965. Ik ben 22 jaar oud en het is gotzijdank net uit met de stijl gereformeerde Els. Blij dat ik van haar verlost ben. Een nieuwe lente, een nieuw leven. Een trauma zal ik er niet van over houden, daar was ze te bekrompen voor. Vrijheid blijheid! Ik ben geen tiepe om in wrok en bitterheid om te zien, dan kun je wel aan de gang blijven. Lang leve de lol schenk nog een keer in is altijd mijn levensmotto geweest en met een glas Sancerre in de hand kom je door het hele land. Niet van dat benauwde.

 

“Met jou kun je een wereldreis maken,” zei mij onlangs nog de Meedogenloos Mooie Muze Super zoenvis Isis Nedloni en zo is het ook. Wat veertig jaar geleden geweest is, dat is geweest en niet te veel daar verder over sijken is altijd mijn devies geweest. Trek lering uit wat je is overkomen en zorg er voor dat het je geen tweede keer over komt. Het zal wel zijn zin hebben ge had op de een of andere manier. Net zoals Zoenvis Isis altijd heel nuch ter op puur Nietzschiaanse wijze zegt: waar ik niet aan dood ga, maakt me sterker. Zoenvis behoort met haar lange vinnen tot een sterke vissensoort van het zout water tiepe, geen zoet- of brak water tiepe.

 

En weer schoot mij van de weeromstuit die geweldige song te binnen: I wanna be a salty dog! Ik houd van zoute en sterk gekruide spijzen. Veel knoflook ook. Het is maar dat U het weet als U Zoenvis en mij te eten vraagt als we even langs Literaturo gaan voor een long drink want lang zal het duren, lang moet het duren. En we blijven natuurlijk zitten tot we een vorkje mee kunnen prik ken voor we naar het pension terug gaan.

U kent mijn daaglijkse menu als ik hier alleen zit in de Bourgogne; oplossoepje van 175 ml., balletje gehakt, frieten met mayonaise, boontjes, schaaltje appelmoes. Voer voor masochisten? Hou toch op! Okee, een beetje pijn bij de sex is fijn, een mens heeft zijn/haar tepels niet voor niks gekregen, die zijn geschapen voor die fijne, mooi glimmende Amerikaanse set tepelklemmen, kunstig met el kaar verbonden door een dun kettinkje. Handig om loden visgewichten aan te hangen ter verhoging van de pijn. Wel in combinatie met stevige sex, anders kun je beter naar een EO uitzending kijken, dat is ook voer voor zelfkwellers maar dan zonder sex. Brandende tepels, echte liefde. Over tepels gesproken, daar kun je een hele encyclopedie aan wijden. Het zijn de gevoelige uiteinden van de man en de vrouw waar het om draait. Je mag ze niet verwaarlozen. Ander sterft het af. Verkomme ren ze. Gaan ze naar de verdommenis. Je mag ze niet negeren, vooral niet als het brutale tepels zijn. Als je daar niet boven op blijft zitten gaan ze een eigen leven leiden. Ik zit na afloop van een SM sessie dan ook het liefst een paar dagen met fel brandende tepels. Ik noem dat altijd het Bur ning Desire Tit Ritual . Ze zijn dan na afloop rood gloeiend en geven licht in het donker als stevige han den ze terdege hebben gekneed. Wie zijn billen brandt, vind het reuze fijn om op de blaren te zitten, dus waar hebben we het over.

 

De ballen gehakt van drs. W. v. G. zijn trouwens de beste ballen die ik ooit heb gezien en gegeten en ik heb het recept als U interesse heeft.

Ballen, die staan als een huis. Lekker compact ook en van een behoorlijke grootte. Ik wil verder gewoon kunnen lachen met de partner waar ik voor kies, zonder de lasten van het verle den te koesteren en me onderdompelen in zelfmedelijden, ik wil alleen nog maar genieten en heel wat flesjes witte koele wijn pikaan maken met Super She Isis op de terras sen des levens aan de boor den van de zee terwijl de schemering betoverend valt, de natuur zijn adem in houdt, de vogeltjes beginnen te zing en waar wij gaan doorbreken de met pneumatische hamers naar brede boule vards van mededogen. Breekfeest. Door roeien en door ruiten. Het hele traject afleggen von Kopf biss Fuss en vice versa. Een geheim genootschap…pardon, genotschap, zegt She altijd. Doorbreken? Naar wie? Naar She en Me natuurlijk. We kunnen nu eenmaal niet de hele wereld op on ze rug nemen. We hebben genoeg aan elkaar. En verder merkte een weblogster op dat in She ook He zit. En omgekeerd natuurlijk, daar heeft die ouwe rukker C.G. Jung groot gelijk in gehad. Anima en Animus dus. Effe mixen die hap en je hebt een smakelijke knoflookmaaltijd, want ik ben gek op knoflook. Ja, dat bestaat; mannen en vrouwen die gewoon knoflookgeil zijn. Flink wat knof fen en je ligt de hele nacht leeg te blubberen met knal effecten alsof de plaatselijke string band…. nee, blaasband uit de maat speelt.

Leden van een string band, zouden die allemaal stringetjes dragen of gewoon billen be dekkers? De enkele keer dat ik over mijn verleden praat is het nooit al te lang en wat ironisch. Ik houd niet van roeren in een beerput. De deksel er op en besproeien met Opium For Men of for Women of met Versa ce for Men. Ook goed. Echte mannen parfumeren zich en zijn niet sterk, maar ruiken sterk. Vrouwen zijn sterk. Ik kies liever voor de vrouw, dan voor de man gevoelsmatig. Alhoewel sex met een man weer superieur is aan sex met een vrouw. Mijn voornaamste bron voor het leven? Always look at the bright side! En achter de Silver Clouds zit een gouden randje of was het nou de zon? De pot met goud aan het einde van de regenboog. We zien wel. Het moet maar weer gauw gaan zomeren. Ik heb de eigenschap het verleden mooier te zien dan het was. Ik kleur de dingen in met liefde. Roze, rood, paars, lila, weettik veel. Net als de kleuren waarin Isis haar huis heeft geschil derd en haar paarse stoel met gouden leuningen. En dan zie ik haar weer zitten in haar stoel in een opgeschoven rokje waar door haar heerlijke dijen duidelijk zichtbaar zijn. Om van te watertanden, dus ook om in te bijten. Een invoelbare, aanvoelbare, aaibare vrouw.

(Zie www.volkskrantblog.nl/blog/598 )

Daar zal wel weer commentaar op komen van een meneer uit de omgeving van Arnhem die het liefst alleen en uitsluitend over zichzelf wenst te babbelen en vooral niets te zeggen heeft.

 

Summer in the city. In 1965 is het nog lang niet zo ver. Pas in 2006, eenenveertig jaar later zal ik de onvergetelijke onvergelijkelijke, hennakleurige Superzoenvissenmascara poezenooghippievrouw ont moeten, die als Meesteres over zichzelf op poezenvoeten en mijn leven en virtuoze Taaltovenares een verpletterende indruk maakt vanaf de eerst minuut dat ik haar zie op haar expositie. She! Unbeschreiblich weiblich… nog altijd het hippiemeisje van weleer. En ogen om in te verdrinken.